Vandaag wil ik leren leven, net als fietsen
Wanneer ik teveel naar links leun,
Leun ik de volgende keer weer naar rechts.
Dus, geprezen voor mijn goeds
En gevreesd voor mijn slechts,
Pak ik mijn stuur vast
En moedig tracht ik opnieuw,
Een balans te vinden in het leven.
Als ik denk dat ik het kan,
Rijd ik, door mijn passie gedreven,
Stiekem op de “echte” weg.
Als ik val blijven littekens achter.
Natuurlijk wil ik echt leren leven,
maar ik viel in het gras toch zachter.
Daarom vraag ik nu mijn zijwieltjes terug,
Zodat ik even zeker ben,
Dat ik mezelf geen pijn doe.
Dat ik, als ik speel of als ik ren,
Zeker weet dat ik niet vallen zal.
Daarom rijd ik niet meer op de weg,
Zonder zijwieltjes of iemand,
die ervoor zorgt dat ik niet val.
Maar nu verlang ik naar de dag,
Ver hiervandaan,
Dat ik zonder zijwieltjes of hulp,
Mijn eigen weg kan gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten