follow fashion, act normal
walk on the pavements, watch T.V.
save for your old age, obey the law
Repeat after me: I am free”
Graffiti in
Ik heb eigenlijk helemaal niks met graffiti, de mislukte krabbels die je overal in de stad ziet zouden net zo goed van een 3-jarige kleuter kunnen zijn, maar dit stukje tekst sprak mij eigenlijk wel heel erg aan. Want hoe vrij zijn we nou werkelijk? Redelijk vrij om te doen wat we willen, maar vrij om goedgekeurd en gewild te worden door de maatschappij? Dat valt te betwijfelen. Wettelijke vrijheid is duidelijk, overzichtelijk en makkelijk uit te leggen, maar de acceptatie en assimilatie ervan met de samenleving is erg vaag, in mijn ogen. Het "uitkotsen" van mensen gebeurt dan ook nog best vaak, denk ik. We moeten allemaal functioneren en doen wat de rest doet. En wie dat niet doet is een junk, een mislukkeling of iemand die niet het maximale uit het leven haalt, tenzij je het allemaal goed kan verbergen; dan is er niets aan de hand. En juist dat laten blijken is naar mijn idee de vrijheid die we zo belangrijk vinden! Wat is een homo met een vrouw en kinderen en opgekropte gevoelens? Geen echte homo. Je moet zijn en laten zien wie je bent en er mee wegkomen!
Mijn eigen ouders zijn echt een typisch voorbeeld van toegeven aan de druk van de maatschappij. Ik kan me niet herinneren dat ze elkaar ooit aardig hebben gevonden. Ze zijn complete tegenpolen en als ik een gevoel van afschuw en haat zou moeten beschrijven zou hun relatie het eerst in me opkomen. Toch zijn ze al een jaar of 15 getrouwd, hebben 2 kinderen, gaan samen naar verjaardagen en slapen samen in een bed. Want wat als de buitenwereld hun verschrikkelijke relatie zou afkeuren? Niet dat die mensen het niet doorhebben, nee dat zeker niet, ze zijn alleen te laf om er iets van te zeggen. Het is waarschijnlijk gewoon lekker makkelijk om toe te geven aan de druk van de maatschappij; een blij 2-ouder 2-kinds gezin met een huisdier. En ik moet zeggen: het lukt aardig hoor, het gros van de mensen weet niet half hoe het er aan toe gaat. De mensen die het wel weten, hebben er echter dubbel zoveel last van. Het is moeilijk om te leren goed te leven als je geen voorbeelden hebt. In principe zijn mijn voorbeelden vaak mensen die het niet zouden moeten zijn, omdat ik geloof dat zij mij waarschijnlijk meer leren over waar mijn ouders schijnbaar totaal niets van begrijpen: liefhebben. In een liedje van The White Stripes kan ik me erg vinden:
"You don't know what love is
You do as your told
Just as a child at ten might act
But you're far too old
You're not hopeless or helpless
and I hate to sound cold
But you dont know what love is...
You just do as your told"
Ik probeer mezelf dan ook graag te uiten en om de standaarden heen te denken, zodat ik niet eindig zoals zij, alles behalve dat. En het is ook moeilijk om tegen de maatschappij in te gaan, ik slaag er zelf ook slechts zelden in. Daarom heb ik erg veel respect voor de mensen die het kunnen en ga ik het nu opnemen voor alle groepen die het doen; homo's, junks, drop-outs, daklozen(zie deze film: Into the wilde), kunstenaars en filosofen. Niet dat ik alles respectvol een eervol vind wat zij doen, maar voor het praktiseren van die wettelijke vrijheid valt ook wat te zeggen. Als laatste nog een quote, die alles samenvat in 1 zin:
My definition of a free society is a society where it is safe to be unpopular.
Adlai E. Stevenson Jr. (1900 - 1965), Speech in
