vrijdag 14 mei 2010

Wormvormige aanhangsels; alsof het leven nog niet genoeg van je eist.

Kinderen.. Ze zijn een van mijn grootste irritaties. Vooral de vrouwelijke variant, het gegil snijdt letterlijk mijn hoornvlies door. En niet alleen dat, ook de naïvitieit en onhandigheid.. Ik kan me dan ook niet voorstellen om zelf zo'n gedrocht te hebben. Elke dag de sleur, de uitbreiding van mijn insomnia en niet vergeten: de lijdensweg naar het kind toe. Negen maanden steeds maar dikker worden zonder dat je er iets aan kan doen, integendeel, je mag geen drank meer, geen andere drugs, je moet gezond leven. En aan het einde van de ergste periode word je beloond met, jawel: Een paar helse uren gevolgd door een bloedbad, ook wel bekend als "het mooiste moment van je leven". Het wormvormige aanhangsel zal vanaf dat moment je leven beheersen voor minstens 18 jaar lang, het zal je gaan uitschelden, het zal alles gaan doen wat je hem verbiedt en toch moet je onvoorwaardelijk van hem houden en verantwoordelijk nemen voor alles de kleine profiteur doet. Vooral die verantwoordelijkheid zou voor mij ondragelijk zijn, ik kan niet eens op mezelf letten, laat staan op anderen. Vooral alle excessen en (misschien wel) onnodige dingen zou ik missen; schaamteloosheid, zorgeloosheid en vooral vrijheid.
Dus kinderen? Nee, alsjeblieft niet. Over 10 jaar dan? Geen denken aan. 15 jaar? Als er flinke persoonlijkheidswissel plaatsvindt; misschien wel ja..
Lees verder...