Laatst was ik gewoon aan het doen wat ik altijd doe achter mij computer: rondstruinen en klikken op wat me aanspreekt. Ik kwam op een pagina met verscheidene quotes, niet dat dat zo bijzonder was, ik lees regelmatig quotes en vind dat meestal zeer vermakelijk. Ik kan me uren bezighouden met het lezen van die one-liners. Na elke quote gebeurt er wel iets; ik moet lachen, ik voel me wijzer of het geeft me een bevestiging van wat ik al dacht of hoopte. Opeens stuitte ik op een zin die me nog veel meer deed, een zin die me hoop en positiviteit gaf. Ik was een paar seconden gewoon sprakeloos. Dit was de zin waarop ik hoopte dat iemand hem ooit zou zeggen, omdat ik er zelf nooit op zou komen. Oké, deze bedoel ik dus:
"If you don't know where you're going, any road will take you there"- Lewis Carroll
Al jaren is mijn leven nergens op gebaseerd; ik leef van dag tot dag en van weekend naar weekend. Ik weet totaal niet waar ik heen wil en ik dacht altijd dat dit een verschrikkelijk groot nadeel was. Deze kijk op het leven had ik zelf nog helemaal niet ingezien(ja, ik weet het, dat is behoorlijk naïef). Terwijl ik al die tijd in de modder heb lopen zoeken naar een kompas, heb ik nooit beseft dat ik zonder richting ook ergens kom, misschien met wat omwegen en misschien ook wel niet op de beste plek. Maar uiteindelijk gaat het daar niet om, de reis is belangrijker dan de bestemming, zegt men altijd. En wat is er fijner dan gewoon doen wat er op je pad komt? Ik had trouwens wel wat eerder kunnen inzien dat die bestemming, of dat uiteindelijke doel niet ging werken; ik ben een ramp met het kompas, ik volg altijd maar 1 soort elektrische lading: die van impulsen, niet die van magneten.
Eigen quote:
"It is not rebellion and it ain’t a revolution
I can’t help it, I can’t stop it, neither can I teach it
It’s not a problem, but some might call it like that
It’s just impulsivity
Stronger than gravity, impulsivity"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten