Komisch, ja lichtelijk. Maar de vergelijking is nog niet zo raar hoor. Er zijn wel degelijk een hoop overeenkomsten; de toetsweken functioneren als weeën, het centraal examen is de bevalling en of je het nu wil of niet, je zult toch iets rustiger moeten gaan leven en je prioriteiten stellen. Er vormt zich dan wel geen bult in mijn buik, maar zeker wel een leerophoping in mijn hoofd. Dat alles mag dan vervelend zijn, het is bijzonder en ik blijf maar denken hoe geweldig het straks is als ik eindelijk mijn diploma, mijn baby, heb. Als ze me opbellen en vertellen dat ik geslaagd ben, dat mijn baby gezond is en dat al het harde werk en de opofferingen niet voor niets zijn geweest.
Vooruit, de vergelijking is eigenlijk belachelijk. Zeker als je bedenkt dat ik een hekel heb aan kinderen en nooit van mijn leven zwanger wil worden. En een diploma levert je natuurlijk veel meer op dan een baby. Toch probeer ik me een beetje in te leven in zwangere mensen en waarom zij dat willen en ik moet zeggen dat ik nu toch wel iets heb gevonden waarbij ik me een voorstelling kan maken. Want hoe vervelend mijn examenjaar(zwangerschap) ook is, het resultaat is het meer dan waard, dat weet ik zeker.
Koester dit artikel maar, dit is waarschijnlijk de laatste keer dat ik enigszins lovend over zwangerschap en kinderen spreek. Ze verdienen beter dan mijn woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten