We willen alles weten: van bekende mensen, onbekende mensen en vooral van vreemde mensen. We zijn niet vies van uitgebreide tienermoederdrama's en documentaires over onbeschofte jongeren uit achterstandswijken. We absorberen de rubriek "opmerkelijk" van Nu.nl en we zuigen informatie over oude vrienden uit Facebook. Ja, we willen alles weten, maar we willen nergens bij horen.
In 2011 schreef ik al over de populariteit van asocialen en hoe wij ze op afstand dichtbij wilden houden. In 2012 is er weinig veranderd, maar nu besef ik me dat het niet alleen asocialen zijn, maar ook alle andere groepen waar wij niets mee te maken willen hebben. Waarom willen we dan toch zoveel over ze te weten komen via media? Ik denk dat het komt door onze enorme drang naar individualisme, om een 'eigen' persoon te zijn vinden wij dat we een mening moeten hebben over alle anderen. En om een mening te vormen moeten we iets over 'alle anderen' weten, of die informatie klopt of niet; we moeten iets hebben om aan te kunnen refereren.
Over de 'open' culturen en de culturen die dichtbij ons staan kunnen genoeg vinden, misschien hebben we er zelfs wel persoonlijke ervaringen mee. Perfect materiaal om een mening mee te vormen. Maar bij criminelen(Holleeder) en ongrijpbare levensovertuigingen(Islam) lijken we niet goed door te kunnen dringen. Dus dan kijken we naar College Tour of moslimfilms als Rabat. En wie die informatie geeft en of het generaliserend is, dat maakt ons niet uit. Wij zijn op zoek naar informatie voor onze mening, ons individualisme.
En ik bedoel hiermee niet te zeggen dat het slecht is om een mening te hebben. Ik denk alleen dat we soms teveel bezig zijn met onze wereld in te kleuren, voordat we weten welke vorm hij eigenlijk heeft. Ik denk dat we ons niet altijd moeten vergapen aan 'natuurdeskundigen' die met krokodillen worstelen, maar zelf eens een kijkje moeten nemen bij een moeras. Natuurlijk; dat is doodeng en misschien zelfs levensgevaarlijk. Maar als jij echt een beetje goede research doet en op gepaste afstand blijft, dan kan je weinig gebeuren. En wat het je dan op zal leveren is echte informatie, echte ervaringen zonder sensatiezucht en emotionele veroordelingen. Want als we echt een individu willen zijn, dan zouden alleen onze eigen ervaringen horen te tellen.
Natuurlijk is dat niet realistisch; we kunnen onmogelijk alles meemaken en we kunnen moeilijk alles negeren wat we niet hebben meegemaakt. Daarom is het belangrijk dat we bewust consumeren van media. Zelfs als je het NRC leest ben je geen nieuwsexpert; we moeten alles vergelijken, bekritiseren en verifiëren als we de waarheid willen weten. En als originele individu is dat je missie: zicht krijgen door de vertroebelde ruiten. En misschien komt er dan nog wel echt een zinnige mening bij naar voren ook, wie weet. Succes, überindividu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten