Digitalisering

Af en toe denk ik dat ik teveel digitaliseer. Wat ik daarmee bedoel is dat ik "digitale handelingen" toepas of tracht toe te passen in de normale wereld. Goed, dat klonk nog redelijk normaal, maar als ik straks een voorbeeld geef zal het waarschijnlijk een stuk absurder klinken. Maargoed als je de onderstaande blogs al hebt gelezen zal het je misschien niet zo erg shockeren. Dus hierbij het meest recente voorbeeld: ik, als hardwerkende thuisstudent, had (zoals gewoonlijk) mijn neus in de boeken, tot zover niets ongewoons zou je denken. Toch wel: onbewust had ik de muis van mijn pc in de hand genomen. En toen mijn ogen bij het lezen langzamerhand de onderkant van de pagina bereikten, reageerde mijn hand als een reflex bij een pdf of word-bestand: mijn rechterwijsvinger bewoog zich naar de scroller en gaf er een flinke draai aan. Pas toen mijn zicht op de pagina er niet op verbeterde werd ik me bewust van mijn digitale misvatting. Pijnlijk, maar gelukkig blijven mijn digitale bloopers onopgemerkt. Zo ook ook de volgende. Dit was het geval bij snelcodes, zo noem ik ze tenminste; toetscombinaties die het online leven versnellen. Je kent ze vast wel: ctrl c+ctrl v, ctrl f,ctrl+alt+delete(of alles in de Apple variant). Je kan mijn probleem vast al raden: soms als ik een stuk heb gelezen en ik zoek bepaalde informatie op de pagina terug, fluistert mijn onderbewustzijn zachtjes in mijn oor "control f!". Of als ik een stomme fout maak voel ik een rilling over mijn rug glijden in de vorm van "control z". Gênant. Daarom raad ik iedereen aan om nooit snelcodes van computers uit je hoofd te leren. Ze lijken heel handig, maar gebruik je muis gewoon als je dergelijke situaties wilt voorkomen.
Een andere situatie; geluiden die je doen denken aan digitale waarschuwingen. Zo is er een nummer van de Jeugd van Tegenwoordig waar het ouderwetse msn-geluidje in voorkomt. Zelfs toen ik het luisterde toen ik midden in de polder aan het hardlopen was, zorgde het voor een enorme drang om te kijken wie het gesprek tegen mij begonnen was. En dat terwijl ik msn nooit meer gebruik, zo erg ingeburgerd is dat geluid dus. Die gasten wisten dat waarschijnlijk al toen ze het nummer maakten en vonden het wel leuk om weerloze, digitale slachtoffers zoals ik te treiteren. Dat is het dus niet, het is al gênant genoeg. Momenteel kan ik er niet meer bedenken, maar er komt vast spoedig weer een moment dat mijn digitale drang zich uit, zonder elektronische bevrediging te krijgen.