Laatst trok ik 's ochtends een panty aan met een klein gaatje aan de voorkant, eigenlijk was het nogal voorspelbaar dat er een ladder in zou komen. Toch nam ik de tijd niet om een andere aan te trekken en haastte me naar mijn trein. Toen ik mijn fiets 5 minuten later in de stalling zette zag ik echter al langzaamaan steeds meer van mijn benen en minder van mijn panty. En ik was verbaasd en boos en gefrustreerd. Hoe kon dat nou? Later op de dag begreep ik niet waarom ik niet even de tijd had genomen om een andere panty aan te doen. Maargoed. Achteraf lijken dingen altijd zo logisch. Zo ook met mijn studie. Vandaag, eigenlijk gisteravond laat al, heb ik de knoop doorgehakt: ik stop ermee. Ik heb veel te veel gefocust op dingen die er niet toe deden; carrière, succes en "hoog opgeleid" zijn. Ik heb mijn hoofd boven mijn hart verkozen. Terwijl mijn hart fluisterend vroeg om creativiteit, schrijven en geluk, schreeuwde mijn hoofd om gezichtsbehoud en een bepaald toekomstbeeld dat achteraf geheel niet bij mij paste. Het klinkt zo logisch nu, net zo logisch als tegendeel eerst leek. Zoveel clichés heb ik genegeerd: volg je hart, kies voor wat je leuk vindt en nog vele anderen. Maar ik ben, met een kleine omweg, toch gekomen waar ik wilde zijn. Dat is het belangrijkste; je kan een verkeerde afslag nemen en dan duurt het misschien wat langer, maar zolang je maar niet van de kaart afrijdt komt alles goed. En zo voelt het nu ook; ondanks alle chaos van het regelen van de studiefinanciering, ov-chipkaart, studiegeld en voorbereiding, voel ik een soort druk wegvallen. Een opluchting; alsof mijn hart 5 weken onderwater heeft gelegen en nu naar boven komt en voor het eerst weer naar adem snakt. Mijn hart is weer levend: het is 1-0 voor mijn hoofd, maar mijn hart is klaar voor een comeback!
Toch nog een kleine note voor Steve Jobs, misschien ook een kleine inspiratie voor mijn beslissing, iemand die zijn passie geleefd heeft en de wereld heeft veranderd. Typend vanaf mijn Mac, gaat mijn hart uit naar zijn familie en vrienden.. The brains may have left, the heart goes on!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten