donderdag 22 december 2011

Boeken en de beeldbuizen

Stil, onopvallend en oninteressant, zo lijken ze op het eerste gezicht. Stille mensen. Zo dacht ik ooit ook over ze, maar als ik iets geleerd heb dan is het wel dat ze juist meer zeggen dan al het inhoudsloze gepraat van de meeste mensen. Ik zou ze willen vergelijken met boeken, hele mooie boeken. Als je ze wilt leren kennen zul je zelf ze kaft open moeten slaan en elke letter, elk woord in je op moeten nemen. Als je meer wilt weten zul je elke keer zelf de bladzijde moeten omslaan, soms moet je zelfs terugbladeren om weer even te weten hoe de situatie was. Soms schijn je 's nachts met een zaklamp, omdat je wil weten hoe het afloopt, andere passages lijken weer eeuwig te duren. Je moet moeite doen tot aan de laatste bladzijde. Maar dan heb je een verhaal, het blijft in je hoofd spelen, het doet wat met je. Dat zijn stille mensen, gesloten boeken, want elk moment dat zij zwijgen, spreken ze vanbinnen. En voor mij is er weinig meer interessant dan horen wat niet voor iedereen weggelegd is.
Neem dan de spraakzame mensen, doorratelend als RTL-boulevard of reality-tv. Natuurlijk, ze zijn gemakkelijk aan te zetten met slechts een druk op de knop van je afstandsbediening. Daarna wordt het zelfs nog simpeler; ze blijven praten zonder dat je er ook maar enige moeite of aandacht aan hoeft te schenken. Maar dan, als je ze uitzet besef je hoe weinig je verder bent gekomen na een uur hersenloos staren. Hoogstens zou je het vermaakt kunnen noemen. Noem het dan ook maar zo.
Maar wat is vermaak tegenover verrijking? Ik heb nooit veel van natuurkunde begrepen, maar er was wel een soort van regel waarin stond dat dezelfde energie die je ergens in stopt, er ook weer uitkomt; energie gaat niet verloren, maar verandert wel van vorm. Voor elke bladzijde die je omslaat, voor elk stil persoon die je laat spreken, zal je geduld worden beloond in energie; liefde, verrijking, dankbaarheid en hopelijk geluk.

Dit in gedachte houdend, wens ik iedereen een fijne kerst en een gelukkig 2012, waarin voor mij spreken en zwijgen beiden zilver zijn, maar gezwegen woorden die toch nog gesproken worden, absoluut goud zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten