De ontwikkeling van haat en walging.

Enkele jaren geleden begon mijn haat jegens het vrouwelijke geslacht zich te ontwikkelen. De manier waarop ze altijd achterbaks, schijnheilig en misselijkmakend zijn droeg daar aan bij. Maar vooral de betweterigheid, de arrogantie en de drang om altijd zichzelf te moeten bewijzen om gelijk te zijn aan de man waren de grootste factoren. Want men kan er veel of weinig woorden aan vuil maken, maar het is een feit; mannen zijn sterker, beter en ze kunnen veel meer genieten van het leven. Natuurlijk, er zijn uitzonderingen, die zijn er altijd. Ik kom ook weleens op tijd, sommige mensen zijn echt te vertrouwen en er zijn ook wel een paar feesten geweest die ik de volgende dag nog geheel kon herinneren. Natuurlijk, uitzonderingen bestaan, maar dat maakt de algemeenheid niet anders. Junks kunnen vaak niet normaal functioneren, mensen worden meestal niet ouder dan 90 en leren voor toetsen beïnvloedt wel degelijk je cijfer. Dus, mannen zijn beter dan vrouwen. Toch is er de laatste tijd nog iets geweest dat mijn mening nog meer onderstreepte. Nadat ik een nieuwe start maakte op een andere school maakte ik kennis met één docente in het speciaal. Het vak dat ze gaf was al niet mijn favoriet(vooruit; ik ga nog liever naar een kerkdienst waar een priester op de anus van een zwijn urineert dan dat ik naar haar lessen ga), maar zij maakte het nog meer deprimerend. De overtuiging en arrogantie waarmee ze sprak en de manier waarop ze haar buste over het bureau hing om haar rug te verlichten hebben mij maanden misselijkheid bezorgd. Ik deed het niet eens beroerd slecht in haar vak, toch leerde ik toen pas echt wat walging was. Het toppunt van walging bereikte ik toen ik in een(weliswaar beschaafde)discussie met haar kwam, mede dankzij mijn natuurlijke aanleg om altijd gelijk te willen krijgen en wetende dat ik dat op dat moment ook had kon ik mezelf totaal niet bedwingen. Nee, ik heb haar niet geslagen, ik heb niet gescholden, ik heb niets vernield. Ik uitte mijn walging op een ordinaire, lage manier. Een geluid dat ongeveer klonk als "ualahg", fonetisch gezien. Ze hoorde het niet eens, maar voor mij was alles duidelijk; vrouwen zijn het zwakkere, overgewaardeerde deel van de mensheid. Enkele uitzonderingen daargelaten.

Lees verder...

Beleefd, beschaafd en beperkt.

Af en toe zit ik gewoon op mijn bed terwijl ik mijn gedachten de vrije loop laat. Een soort natuurlijk trip, ik vergeet alles om me heen en ben volledig mentaal gericht op mijn gedachten. Of je het een talent wil noemen of niet, er komen vaak antwoorden of juist nieuwe vraagstukken voor mezelf uit. Zoals deze bijvoorbeeld; beschaafde of beleefde mensen worden beperkt in het zichzelf zijn. Eigenlijk zegt het woord het al: beschaafd, oftewel bijgeschaafd in het karakter. Allerlei eigenschappen worden geblokkeerd of in ieder geval beperkt en uniformiteit neemt toe, want iedereen houdt immers een dezelfde gedragscode aan. Het woord beleefd vind ik zelf nog erger, want betekent dat dat men niet leeft, maar beleefd wordt? Werkelijk, dat is ongehoord. Misschien zit er nog een waarheid in ook; de basisregel van beleefdheid is doen waar iedereen zich prettig bij voelt of waar niemand last van heeft. Dus men beperkt het eigen leven om anderen te plezieren, men wordt beleefd. Typisch dat af en toe achter de letterlijke betekenis van het woord zoveel schuilgaat. Hiermee bedoel ik niet dat beleefd zijn een slechte eigenschap is, integendeel, het is prachtig om te zien dat mensen om andere mensen geven(al dan niet ten behoeve van hun eigen geluk, maar dat doet er nu even niet toe). Het gaat erom dat men beleefd moet zijn tot een bepaalde grens, want beleefd zijn is ook niet altijd oprecht, eigenlijk bijna nooit. Hoe meer je iemand liefhebt, hoe minder beleefd je wordt. Beleefdheid is helemaal niet automatisch het beste om te zijn. Ik hoop dat iedereen een balans weet te vinden in beleefdheid en eerlijkheid, want het brengt je echt verder, geloof me. Limits are for faggits.

ps: Het is vaak moeilijk om precies mijn gedachtegang op te schrijven omdat veel van mijn ideeën sneller gaan dan woorden. Het zijn eerder gedachtestromen die in minder dan 10 seconden naar een conclusie leiden. Maar daar herkent iedereen die gedachten opschrijft zich wel in denk ik. Maargoed het kan dus zijn dat je af en toe geen idee hebt waar ik heen wil en hoe ik daar kom, mijn excuses daarvoor.

Lees verder...