Zelfobsessie

Ik berichtte al eerder over egoïsme, maar de zelfobsessie waar ik het nu over ga hebben is op een heel ander niveau. Het valt me op dat veel leeftijdsgenoten weinig nadenken over zaken waar ik onder andere over bericht op dit blog, zoals politiek, maatschappij, psychologie filosofie of zelfs doelloze kritiek. En eerlijk gezegd besteed ik er misschien ook wel teveel tijd aan, dat eindeloze gemaal in mijn hoofd. Toen kwam de vraag in mij op waar leeftijdsgenoten op die (vele) momenten dan aan denken. Natuurlijk kan ik niet in hun hoofd kijken, maar afgeleid aan alle twitterberichten, facebookstatus-updates en tijd gespendeerd met de neus in de smartphone denk ik toch wel dat die tijd gebruikt wordt voor het profileren van het "zelf". Aan het opscheppen, het mededelen en informeren van (al dan niet fantastische) gebeurtenissen aan de rest van de "vrienden" online. Zo zijn enkele laatste updates: iemand heeft 5 km hardgelopen, iemand heeft een geweldige nacht uit gehad en iemand heeft een wedstrijd gewonnen en kan nu gaan snowboarden. Oftewel typische "het is hier fantastisch" berichten.
Laatst zag ik de documentaire "de BV: ik", waar de drang om uit te blinken, bijzonder te zijn en "het maken" van de jonge generatie centraal staan. En dat sociaal profileren begint al op jonge leeftijd, zoals om mij heen te zien is. Alles draait om succes, blijdschap en geld en het uitdragen daarvan naar de buitenwereld. Om daarop weer erkenning te krijgen of om het à la Facebook te zeggen: "leuk gevonden" te worden. Uitblinken is volgens de Van Dale: uitstekend zijn, anderen overtreffen. Dat laatste is naar mijn idee verontrustend, want wat gebeurt er als we altijd maar elkaar willen overtreffen? Eigenlijk is het nu al begonnen; iedereen post steeds meer geweldige updates of tweets(of nog erger: allebei!) en "liket" alleen nog maar om "geliked" te worden. Het resultaat: de berichten verliezen hun originaliteit, maar bovenal hun authenticiteit. Ik twijfel steeds vaker of alles wel echt zo geweldig was, vaak is dat ook niet zo, maar het maakt je wel ongemakkelijk als je leest hoe mensen excelleren terwijl ik fulltime werk, thuisstudeer, met tegenzin sport of blogs schrijf over hoe anderen excelleren. Daarom besloot ik laatst iets wat me zoveel rust gaf, dat mijn hart waarschijnlijk 10 kloppingen minder per minuut maakt. Ik heb namelijk besloten dat ik nooit hoef uit te blinken, nooit veel geld hoef te verdienen en nooit een oneindig sociaal leven hoef te hebben. Wat een opluchting was dat, ik heb mezelf eindelijk de ruimte te geven om te mislukken, wat mijn kansen om wel te "lukken" alleen maar vergroot. De kans dat echt alles verkeerd gaat is niet zo groot, dus het kan alleen maar meevallen. Ik ben nu ookal gelukkig met een minimum inkomen, geen opleiding, geen eigen huis en geen eigen auto. Grote kans dus dat het beter wordt. De BV ik mag dan al gestart zijn toen ik geboren werd, de winst is absoluut niet objectief te meten.

Lees verder...

Het leger voor één, bezuinigingen voor allen.

Andorra
Costa Rica
Dominica
Grenada
Haïti
IJsland
Kiribati
Liechtenstein
Maldiven
Marshalleilanden
Mauritius
Micronesia
Monaco
Nauru
Palau
Panama
San Marino
Salomonseilanden
Saint Kitts en Nevis
Saint Lucia
Samoa
Vanuatu
Vaticaanstad
Nee, dit is geen lijst van alle landen die ik nog wil bezoeken, al zou dat best gekund hebben. Het zijn tenslotte stuk voor stuk prachtige landen. Wat deze landen wel allemaal in overeenstemming hebben is het feit dat ze geen leger hebben. Of geen "defensie", zoals wij dat in ons land goedmoedig noemen. Want wij moeten ons dagelijks verdedigen tegen grootschalige aanvallen van.. Ja van wat eigenlijk? Kuilengravende Duitsers, hondenpoep of Zuid-Europese schulden? Dat klinkt naar mijn idee niet als iets waarvoor een leger vereist is. De naam "defensie" dus sowieso belachelijk. Vooruit, er is ook nog de mogelijkheid dat we onze "defensie" gebruiken voor de aanval, al klinkt dat al behoorlijk onlogisch. Dat doen we dan ook: in Afghanistan wordt er gespeeld met Playmobil om politieagenten op te leiden en we kopen dure vliegtuigjes die we amper gebruiken, zoveel aanval is er dus ook niet. Wat doen die militairen het hele jaar dan, vraag ik me vervolgens af. Trainingen, opleidingen en trainingsmissies, oftewel de soldaten worden "gedrild", een bootcamp met professionele begeleiding waar je in de sportschool 30 euro per uur voor betaalt, daar worden die vriendelijke soldaatjes ruimschoots voor betaald, door wie? Ik durf het bijna niet te zeggen en dus doe ik het ook maar niet, dit verhaal is tenslotte al pijnlijk genoeg. Laat dit een subtiele hint zijn voor de maatschappij van nu, waarin speciaal onderwijs en studeren voor minderbedeelden helaas geen prioriteit meer hebben, maar ons "leger" jammer genoeg wel. Wordt het niet tijd dat we onszelf gaan beschermen tegen belachelijke bezuinigingen?

Lees verder...