De Chilldag, oplossing en verlossing.

Op dagen als deze, wanneer de examens naderen, begint mijn Studie Ontwijkend Gedrag(SOG) zich steeds verder te ontwikkelen. Mijn gedachten dwalen af naar plaatsen waar geen letters en boeken bestaan, slechts rivieren die liters onnozelheid meevoeren. Zo dacht ik laatst de oplossing gevonden te hebben voor vele maatschappelijke problemen. De 8e dag in de week, wel een extra weekenddag uiteraard. Voor de benaming van deze uitzonderlijk nuttige dag gaat mijn voorkeur uit naar "Chilldag", maar daar valt later nog over te discussiëren. Wat levert deze dag ons op? Dat zal ik welnu verklaren. Allereerst hoeft de AOW-leeftijd niet meer omhoog, het duurt immers langer voordat we 65 zijn, misschien kan deze zelfs nog wel iets verlaagd worden. De Nederlandse samenleving slaakt een zucht van verlicht: we hebben het immers al zo zwaar. Altijd maar strijden tegen het ouder worden.. En ziedaar: de oplossing van het tweede probleem: ouder worden. De nummers zullen veel trager oplopen en met de rust die de Chilldag u verschaft krijgen ook rimpels een kleinere kans om zich te ontwikkelen.
Mijn derde punt is er een die langverwachte rechtvaardiging brengt voor een tak in de bedrijfswereld die altijd net iets meer heeft moeten lijden onder de werkweekindeling zoals wij die nu kennen. Ik heb het hier over de horeca. Men gaat namelijk niet uit op doordeweekse dagen en al helemaal niet op zondag, want dat zou de maandag al helemaal ondragelijk maken. Met de invoering van de 8e dag wordt men gestimuleerd om zondag ook gezellig te maken na 10 uur 's avonds. En dan nog is de verdeling 3 vrije avonden tegen 5 avonden voor de werkweek, dat lijkt me dus wel het minste wat we af kunnen staan.
Ik zal zelf trouwens ook niet ontkennen dat ik gewoon een dag extra weekend wil, wie wil dat nou niet? Gezien mijn slaaptekort kan ik een paar uur meer uitslapen goed gebruiken om de rest van de week mee te compenseren. In naam van de horeca, de AOW-leeftijd, het verouderingsproces en mijn eigen insomnia, vraag ik u, ik bedoel, smeek ik u, beste wereld, gun ons deze verlossing: de Chilldag.

Lees verder...

Volwassenheid: slechts een vlaag of een nieuw begin?

Gekreukte kleren hopen zich steeds verder op in mijn kamer, avonden gaan voor mij net iets langer door dan normaal en ook mijn andere gebruiken zijn af en toe wel iets te buitensporig. Dit is eerlijk gezegd niet iets nieuws, de reactie van mijn moeder integendeel wel. Of eigenlijk meer het gebrek aan reactie. Normaal gesproken zeurde ze net zo lang tot ik alles opgeruimd had en belde ze net zolang tot ik weer thuis was en in bed lag. Wat ze nu doet? Niets.
Je zou denken dat ik nu compleet zou ontsporen(misschien dacht ik dacht zelf ook wel), maar niets is minder waar: ik begin mijn eigen moeder te worden. Als alles niet meer helemaal binnen het kader blijft betreedt een voor mij geheel nieuw gevoel mijn lichaam: verantwoordelijkheid. Als ik het echt te bont maak hoor ik zelfs bijna een stem in mijn hoofd zeggen: "En nu ben ik echt helemaal klaar met jou!". Bijna. Ik ben niet schizofreen.
Maar is het dan echt zo dat.. Nee dat kan toch niet? Word IK volwassen? Ik zou het niet geloven als ik het zelf niet had gezegd. Toch begint ook het onvermijdelijke pad der volwassenheid steeds dichter langs het mijne te lopen en ik heb het idee dat deze elkaar vroeg of laat gaan doorkruisen. Eigenlijk weet ik niet of ik er blij of droevig om moet zijn. Jong zijn heeft voor mij altijd gelijk gestaan aan zorgeloosheid en naïviteit, allebei in de meest positieve zin van het woord. Om zo'n mooie en bijzondere periode achter te laten kan ik me nauwelijks voorstellen. Is dit echt het einde of het begin?
Toch is er nog hoop op verlenging van die periode. Ik ben afgelopen maand bij de tandarts geweest: mijn verstandskiezen moeten eruit. Wie weet was dit inzicht slechts een vlaag van verantwoordelijkheid, die net zo gemakkelijk weer overwaait als de meeste schaamteloze akkefietjes dat ook deden.

Lees verder...