Onverwachte populariteit!

Een tijdje geleden kreeg ik van iemand het advies vooral door te gaan met het schrijven van mijn blogs, want "er komen vanzelf meer bezoekers". Vol goede moed heb ik doorgeschreven, maar mijn bezoekersaantal steeg nooit. Al snel had ik mezelf erbij neergelegd en ik schreef voornamelijk een soort online gedachtenboek voor mezelf. Ik merkte dat mijn schrijfkunst beter werd en dat gaf al genoeg voldoening, daar had ik geen lezers voor nodig! Eigenlijk kijk ik pas sinds kort weer bij de statistieken en wat blijkt; mijn adviseur had gelijk! Het aantal pageviews is enorm (relatief gezien) toegenomen sins vorig jaar! Als bewijs deze grafiek:

.
.
.
.
.
Ik moet wel toegeven dat die piek van februari niet helemaal te danken is aan het succes van mijn blogs; gisteren hebben enkele Belgen mijn stukje over Uggs gebombardeerd tot "vriendenchat", waarin zij niet alleen zichzelf maar ook elkaar belachelijk maakten. De reacties (waarvan enkele onder mijn naam) zijn dan ook allemaal verwijderd.
De rest van de lezers wil ik graag bedanken voor de interesse en schroom vooral niet om te reageren, als het ook echt ergens over gaat!

Lees verder...

Irreële angsten

Altijd als ik beneden de lichten uit heb gedaan en vervolgens de trap op loop, speelt mijn favoriete irreële angst weer op: ik heb dan het gevoel dat er een Siberische ( Ja, echt) tijger achter me aan zit en naar mijn hielen hapt. Het gevolg is dat ik als een gek naar boven ren om het dichtstbijzijnde lichtknopje te bereiken. Natuurlijk weet ik wel dat het nergens op slaat, zeker die Siberische variant (wikipedia: De Siberische tijger (Panthera tigris altaica) is een zeer zeldzame ondersoort van de tijger. Hij komt nauwelijks nog voor in het wild, waar nog maximaal 400 exemplaren leven.), maar ik kan er maar niet vanaf komen. Waar komt die angst dan vandaan? Als ik wat rondzoek op Google ligt overactiviteit van de hersenen het meest voor de hand. Dat is ook wel begrijpelijk bij mij; ik denk constant na over vanalles en nog wat. En ik vind het geweldig. Er zit zoveel kennis in jezelf, zonder dat je het weet, weet je eigenlijk heel veel. Het enige wat je ervoor hoeft te doen is even de tijd voor jezelf nemen, en die tijd is bij mij volop aanwezig. Het brengt af en toe wat rariteiten met zich mee, zoals deze irreële angst, maar het brengt ook zoveel meer positieve dingen met zich mee! Daarom wil ik iedere lezer(Jullie 2 dus) op het hart drukken: speel met gedachtes, ideeën en gevoelens en zet vraagtekens bij zaken die je als normaal beschouwt, er is zoveel meer als je buiten "the box" zit, echt waar.

Lees verder...

Dreaming out loud

Alweer enkele jaren geleden zong een toch wel redelijk overgewaardeerde zanger de woorden "dromen zijn bedrog", na zijn faillissement van het afgelopen jaar lijkt dat nog wel behoorlijk te kloppen ook. Toch geloof ik er niet helemaal in, in het bedrog. Ik geloof echt dat als je ergens hard voor werkt je het, mits je droom een acceptabel percentage realisme bevat, ook werkelijk waar kan maken. Ik weet dat de kans daarop niet al te groot is, daarom heb ik zelf zoveel mogelijk dromen, om mijn winstkansen te spreiden. Zo wil ik bijvoorbeeld graag een eigen bedrijf beginnen, het liefst een club met live optredens van opkomende bands. Zo'n club waarin jongeren als ik hun zuurverdiende minimumloon spenderen, gewoon omdat dat bij hun cultuur hoort. Buiten dat hoop ook ooit nog een boek te schrijven, een roman, een bestseller, zo'n boek waarvan men zegt: "dat moét je gelezen hebben", zo'n boek waarvan men zich afvraagt waarom het nog niet verfilmd is, zo'n boek dus. Zo'n boek dat scholieren als ik moeten lezen, niet omdat ze het willen, maar gewoon omdat het moet om hun opleiding te behalen. En misschien laat ik het dan nog wel verfilmen ook, als de plannen voldoen aan mijn eisen. Daarnaast wil ook graag nog een dichtbundel publiceren, ik heb een enorme passie voor dichten en ik weet gewoon dat mijn gedichten niet de beroerdste zijn. Misschien kom ik dan ooit nog in een bloemlezing van iemand als Gerrit Komrij. Zo'n bloemlezing die scholieren als ik gebruiken om gedichten te analyseren, terwijl ze het eigenlijk niet willen, worden ze dan haast gedwongen mijn gedichten te lezen, gewoon omdat het bij de belangrijke Nederlandse literatuur hoort. Heerlijk. Verder wil ik ook nog een politieke carrière, ik wil de eerste vrouwelijke minister president van Nederland worden, niet omdat ik dan de eerste vrouw ben, maar omdat het met gewoon fantastisch lijkt. Misschien word ik zelfs opgenomen in de geschiedenisboeken, geschiedenisboeken waar scholieren als ik uit leren, niet omdat ze het willen, maar gewoon omdat het een deel is van hun algemene ontwikkeling. Ook zou ik graag in een band willen spelen, zo'n goede band, zo'n band die iedereen wil zien, waarvan men opgedrukte t-shirts koopt, zo'n band waar jongeren voor naar festival gaan, gewoon omdat het ze inspireert.
In al mijn dromen wil ik het meisje dat ik nu ben inspireren. Ik wil dat ik op zou kijken tegen mezelf, ik wil herinnerd worden.

Lees verder...

Knipgrage kappers

Ik kan me nog goed herinneren dat ik vroeger altijd in tranen was na een bezoek aan de kapper. Je zou het niet van me zeggen, maar in sommige opzichten ben ik een enorme perfectionist. Vooral betreft mijn kapsel. Het was altijd te kort en soms zelfs ongelijk geknipt. Op een gegeven moment besloot ik afstand te doen van dit belachelijk dure onderhoud. Teennagels laat men immers toch ook niet maandelijks knippen bij een pedicure? Natuurlijk niet, ik besloot het zelf te doen. De eerste paar keer was het toch wel even slikken; misschien zou ik het zelf nog wel meer verpesten dan de gemiddelde kapper. Maar al snel begon ik eraan te wennen en tot op heden ben ik dik tevreden over mijn eigen knipkunst.
Steeds meer begin me nu dan ook af te vragen waarom men nog naar de overbetaalde kapperszaken gaat. Een paar centimeter korter haar kost je al een hoop kubieke centimeter uit je portemonnee, om over het verven nog maar niet te spreken. Waar komt die overwaardering voor kappers toch vandaan? Waarschijnlijk uit angst, angst om je voorkomen, wat immers centraal staat in de 21e eeuw, te ruïneren. Een irreële angst weliswaar, ik heb in mijn ervaring met kappers veel meer teleurstelling meegemaakt dan zonder hen. Maar nog belangrijker is dan ook groepsdruk, iedereen doet het namelijk. Net als dagelijks douchen, nog zoiets: uit menig onderzoek(zie o.a. onderzoek NY Times) is al gebleken dat het simpelweg niet gezonder is, maar uit gewoonte blijven we het toch doen. We noemen mensen die het niet doen zelfs onhygiënisch, hoezo hypocriet? Oftewel we dringen elkaar gewoontes op die niet per se (of in dit geval: totaal niet) gezonder of beter zijn, gewoon omdat wij dat in het algemeen besloten hebben.
Dit is slechts een van de voorbeelden van de bekrompen, naïeve en oppervlakkige cultuur die momenteel heerst. Iedereen blijft binnen "the box" denken en iedereen die daarbuiten treedt wordt raar aangekeken. Wat kan ik soms toch een hekel hebben aan onze samenleving. En aan knipgrage kappers.

Lees verder...